माझा आवडता ऋतू पावसाळा मराठी निबंध | maza avadata rutu pavsala nibandh in marathi
नमस्कार मित्र-मैत्रिणींनो आज आपण माझा आवडता ऋतू पावसाळा मराठी निबंध बघणार आहोत. या निबंधामध्ये पावसाळ्यामध्ये होणाऱ्या मनमोहक गोष्टी कशाप्रकारे मनाला प्रसन्न करतात. व पावसाळा का आवश्यक आहे हे सांगितले आहे. पावसाळ्याची आणखी माहिती घेऊया आणि सुरुवात करूया निबंधाला.
कवी बा. भ. बोरकर लिहितात - 'गडद निळे गडद निळे जलद भरून आले'.
बालकवी फार सुंदर वर्णन करतात - 'हिरवे हिरवे गार गालिचे हरित तृणांच्या मखमालीचे'
धरित्रीमाताही पावसाळ्याच्या आगमनाने आनंदाने पुलकित होते. शेतातल्या तुऱ्यांना श्रावणातील सोनेरी ऊन नव्याने तजेला देते. आसमंतात हिरव्या रंगाच्या असंख्य छटा अनुभवायला मिळतात. वर्षाऋतू सर्वांच्या मनात आनंदाची हिरवळ फुलवतो.
मित्रांनो तुम्‍हाला हा निबंध कसा वाटला हे तुम्‍ही कमेंट करून सांगु शकता . पुढील दुसरा निबंध वाचण्यास विसरू नका धन्‍यवाद
मराठी निबंध 2
माझा आवडता ऋतू पावसाळा
वर्षाराणी येते जणू अमृतकुंभ बरोबर घेऊनच! निराशा, मरगळ पार नाहीशी होते. प्रसन्नता व आनंद यांचा मिलाफ होतो. वर्षाराणी म्हणजे अमृतसंजीवनीच. समृद्धीचा सुगंध बहरतो, रोम रोम सृष्टीचा पुलकित होतो,
पावसाच्या सरी आल्या की सृष्टी तृप्त होते, हिरवीगार धरती, आसमंतातले सिंदुरी रंग, झाडे, ओल्या मातीचा ओला कस्तुरी सुगंध, आनंदाने बागडणारी जनावरे, चहकणारे पक्षी, चमकणाऱ्या विजा , गडगडणारे ढग, नाचणारे मयूर , डोलणारी फुले , तुडुंब भरून वाहणारे ओहोळ, अवखळ नद्या, नाचणारी मुले,कागदांच्या होड्या , रंगबिरंगी छत्र्या, वादळावाऱ्यात नाचणारं सारं जग.....सारंच कसं जादूच्या नगरीतलं वातावरण. आकाशातले अमृतबिंदू पिऊन धरती ताजीतवानी होते. 'सुजलाम सुफलाम्' होते.
पावसाळा सृष्टीचे वरदान आहे. तो सजीवांची गंगोत्री आहे. वसंताचा साजशृंगार करायला तो येते. असं घडलं नाही तर, पाऊस पडला नाही तर, दुष्काळाची भीषणता आपल्याला गिळू लागते . भारत कृषीप्रधान देश आहे. शेती, जंगले , पशु-पक्षी, मानव सर्वांनाच पाऊस हवा .
पाऊस बेताचा हवा. पावसाळ्याचे उग्र रूप, प्रंचड पूरही नको. पण पुरेसा पाऊस हवाच. जल जीवन आहे. दिवसेंदिवस सृष्टीवरील तापमान वाढते आहे. पाऊस कमी होऊन पाणीटंचाई निर्माण झाली आहे. जीवनाच्या समृद्धीचा व सुखाचा नजराणा हा ऋतू आपल्याला देतो. आपण त्याचा योग्य वापर केला पाहिजे.
पावसाळ्याची चाहूल होताच शेतकऱ्याचे डोळे , साहित्यिकाची लेखणी , चित्रकाराची कुंचला जागी होतो. निर्झराची झुळझुळ सुरू होते. गुराख्याचा मंजूळ पावा बोलू लागतो. सागराची गर्जना जोर करते. विहंगाचे कूजन मनाला भुरळ घालते, पर्जन्यसरींचा पदन्यास चालू होती. सृष्टी नाचू लागते.
“आनंदी आनंद गडे, जिकडे तिकडे चोहीकडे...."
या बालकवींच्या ओळी गुणगुणत या रेशमी ऋतूची रेशमजादू मी अनुभवत असतो. कधी रिमझिम तर कधी धो-धो पाऊस, लख्ख विजा, काळेभोर ढग यात निसर्ग . जाऊन दडतो. खरच निसर्गाचा चमत्कार अनोखा आहे. तेज , उदात्तता व सुंदरता या त्रिवेणी संगमाने नटलेला पावसाळा जीवनात चैतन्याचे असंख्य फुलोरे फुलवून जातो हेच खरे!
मित्रांनो तुम्‍हाला हा निबंध कसा वाटला हे तुम्‍ही कमेंट करून सांगु शकता . धन्‍यवाद