Chan Chan Goshti Marathi | छान छान गोष्टी मराठी
001 कावळा आणि बदक: मैत्री आणि शहाणपणाची कथा
एकेकाळी, एका सुंदर जंगलात, एक शहाणा कावळा आणि एक आनंदी बदक राहत होते. कावळा त्याच्या बुद्धिमत्तेसाठी ओळखला जात असे आणि बदक तिच्या आनंदी आणि मैत्रीपूर्ण स्वभावामुळे सर्वांचे प्रिय होते.
एके दिवशी एका छोट्या तलावाजवळ कावळे आणि बदक भेटले. कावळ्याच्या लक्षात आले की बदक सहसा आनंदी असली तरीही ती उदास दिसत होती. चिंतेत कावळा तिच्याकडे गेला आणि विचारले, "मित्रा, तू इतका उदास का आहेस?"
बदक उसासा टाकत म्हणाला, “मी उड्डाण कसे करायचे हे शिकण्याचा प्रयत्न करत आहे, पण मी तुमच्यासारखे करू शकत नाही. मी माझे पंख फडफडवतो, पण मी जमिनीवरून उतरू शकत नाही. मला तुमच्यासारखे आकाशात उंच भरारी घेता आली असती.
कावळा क्षणभर विचार करून हसला. तो म्हणाला, “माझ्या प्रिय मित्रा, तू उडू शकत नाहीस याचा अर्थ असा नाही की तू खास नाहीस. तुमच्याकडे एक भेट आहे जी माझ्याकडे नाही - तुम्ही पाण्यात सुंदरपणे पोहू शकता, जे मी करू शकत नाही. आपल्या सर्वांची स्वतःची खास प्रतिभा आहे.”
बदकाने कावळ्याकडे पाहिले आणि विचारले, "पण वेगळे असणे महत्वाचे का आहे?"
कावळ्याने एक छोटासा खडा उचलला आणि तलावात टाकला. गारगोटी बुडाल्याने पाण्यावर तरंग पसरले. “लहरी बघ,” कावळा म्हणाला. “प्रत्येक दगड, कितीही लहान असला तरी, त्याच्या सभोवतालच्या प्रत्येक गोष्टीला स्पर्श करणारे तरंग निर्माण करू शकतात. त्याचप्रमाणे, तुमची क्षमता जगात अशा प्रकारे तरंग निर्माण करते ज्या तुम्हाला कदाचित दिसणार नाहीत. तुम्ही जसे आहात तसे खास आहात.”
बदक हसली, हे लक्षात आले की तिला महत्त्वाचे होण्यासाठी उडण्याची गरज नाही. तिची स्वतःची खास भेट आहे हे जाणून तिला आनंद झाला—पोहणे आणि तिच्या सभोवतालच्या लोकांसाठी आनंद पसरवणे.
त्या दिवसापासून पुढे, कावळा आणि बदक हे जवळचे मित्र राहिले, प्रत्येकजण त्यांच्या अद्वितीय गुणांची प्रशंसा करत होता ज्याने त्यांना ते बनवले.
कथेचे नैतिक:
आपल्या सर्वांमध्ये अद्वितीय प्रतिभा आणि क्षमता आहेत. इतरांशी स्वतःची तुलना करण्याऐवजी, आपण जे काही खास बनवते ते साजरे केले पाहिजे आणि प्रत्येकाने जगाला आणलेल्या भेटवस्तूंचे कौतुक केले पाहिजे.